بازگشت

شهادت مسلم


سپس بکير بن حمران به دستود ابن زياد در حالي که حضرت مسلم با کمال خشنودي و سرافرازي از شهادت استقبال مي کرد او را در محلي که مشرف بر بازار کفاشان بود گردن زد، و سپس پيکر پاکش را به زير انداختند.

چون بکير بن حمران (قاتل حضرت مسلم) به زير آمد، ابن زياد از او سئوال کرد:


هنگامي که مسلم را بالا مي بردي چه مي گفت؟

جواب داد: تسبيح مي گفت و استغفار مي کرد، و چون خواستم او را به قتل برسانم به او گفتم: نزديک شو سپاس خداي را که تو را زير دست من ذليل کرد تا قصاص کنم، پس ضربتي فرود آوردم کارگر نشد، گفت: اي بنده ي خدا! آيا خراشي که وارد کردي قصاص آن ضربت من نشد؟!

ابن زياد گفت: هنگام مرگ هم فخر کردن؟! [1] . [2] .

پس از شهادت مسلم عليه السلام در روز هشتم ماه ذيحجه سال شصت هجري [3] ، ابن زياد دستور داد تا بدن او را بدار آويختند و سر او را به دمشق نزد يزيد فرستاد. مسلم بن عقيل اولين شهيد از بني هاشم است که بدن او به دار آويخته شد و اولين کسي است


که سرش به دمشق حمل شده است [4] .


پاورقي

[1] «افخرا عند الموت»

[2] حياة الامام الحسين 408 /2.

[3] قيام مسلم در کوفه روز سه ‏شنبه هشتم ماه ذيحجه سال شصت هجري بوده است، و آن روز همان روزي است که امام حسين عليه‏ السلام از مکه به طرف کوفه حرکت کرد. و برخي نوشته‏اند که اين حادثه در روز چهارشنبه روز عرفه نهم ماه ذيحجه سال شصت هجري اتفاق افتاده است (مروج الذهب 60 /3). مرحوم مقرم مي‏گويد که: در روز شهادت مسلم سه قول است:

1-روز سوم ذيحجه سال شصت هجري، که ابوحنيفه‏ي دينوري در «الاخبار الطوال» آن را تأييد نموده و سيد ابن طاووس در «الملهوف» به گفته‏ي او استناد کرده است. دينوري حرکت امام حسين را به عراق سوم ذيحجه ذکر کرده و سيد ابن طاووس کشته شدن مسلم را منطبق با روز خروج امام حسين عليه‏ السلام از مکه مي‏داند که مطابق با روز سوم ذيحجه بوده است.

2-و طواط در «غررالخصائص» شهادت حضرت مسلم را روز هشتم ذيحجه دانسته و اين قول از «تذکرة الخواص» و «تاريخ ابي‏ الفداء» ظاهر است.

3-شيخ مفيد در «ارشاد» و کفعمي در «مصباح» و مجلسي در مزار «بحار»، روز شهادت مسلم بن عقيل را روز نهم عرفه ذکر کرده‏اند، و همين قول از ابن نما در «مثير الحزان» و «تاريخ طبري» و «مروج الذهب» ظاهر است که گفته‏اند: خروج مسلم در کوفه هشتم ذيحجه بوده و مفروض اين است که او در دومين روز خروجش شهيد شده است. (الشهيد مسلم بن عقيل مقرم 180).

[4] مروج الذهب 60 /3.