او از کساني است که در واقعه ي کربلا حضور داشته و از فرماندهان سپاه عبيدالله بن زياد بوده است، او هنگامي که مختار تصميم بر انتقام از کشندگان حسين عليه السلام گرفت و بيم و ترس او را فراگرفت و بر مرکب خود سوار و راه «واقصه» را در پيش گرفت و ديگر کسي خبري از او ندانست.

و گفته شده است که ياران مختار او را بين راه يافتند که از عطش افتاده بود، سر از بدن او برگرفتند و او را کشتند.

و از جمله ي مقتولين در جنگ شورشيان با مختار، فرات بن زحر بن قيس [1] نيز به

چشم مي خورد [2] .

[1] از ابن ‏کلبي که از بزرگان شيعه است در اصابه روايت مي‏کند که: زحر بن قيس جعفي ادراک عهد پيغمبر صلي الله عليه وآله وسلم کرد و از دلاوران بشمار مي‏رفت، او با اميرالمومنين عليه‏ السلام بود و هر وقت حضرت علي عليه‏ السلام بسوي او مي‏نگريست مي‏فرمود: هر کس خواهد شهيد زنده را ببيند به او نگاه کند، و او را عامل خود بر مدائن تعيين فرمود.

زحر بن قيس چهار پسر داشت که همه از اشراف و اعيان کوفه بودند، يکي فرات نام داشت که مختار او را کشت؛ و ديگري جبله بود که با ابن ‏اشعث کشته شد و در سپاه ابن ‏اشعث مسئوليت قاريان خوارج را بر عهده داشت، و حجاج گفت: هر فتنه که برخيزد خاموش نمي‏شود مگر اينکه يکي از سران و بزرگان فتنه کشته شود و اين از عظماي يمن است؛ سوم جهم نام داشت با قتيبه بن مسلم در خراسان بود و ولايت گرگان داشت؛ و چهارم حمال نام داشت و در روستا مي‏زيست. (ترجمه‏ي نفس المهموم شعراني 307).

[2] کامل ابن ‏اثير 236 /4.