پس بعد از بيرون رفتن ابراهيم بن اشتر، مخالفان مختار شورش کردند و در ميدانها گردآمدند، هر رئيس در يک منطقه با افراد تحت سيطره اش گرد آمد.

مختار چون از شورش آن جماعت آگاه شد کسي را به نزد ابراهيم بن اشتر فرستاد و از او خواست که با سرعت هر چه تمامتر بازگردد، آنگاه کسي را نزد شورشيان فرستاد و به آنان گفت: چه مي خواهيد؟ هر چه مي خواهيد انجام مي دهم.

آنان در پاسخ گفتند: ما مي خواهيم که تو از امارت کوفه کناره گيري کني چه آنکه تو مدعي هستي که تو را ابن حنفيه فرستاده است در حالي که او تو را نفرستاده است.

مختار گفت: شما از جانب خود هيئتي را به مدينه نزد محمد بن حنفيه بفرستيد و من هم هيئتي را مي فرستم، آنگاه مهلت دهيد تا آن هيئت بازگردد و مطلب براي شما روشن گردد.

مختار با اينکار مي خواست آنها را قانع کند، تا اينکه ابراهيم بن اشتر به کوفه بازگشته و دفع آنان را بنمايد. پس مختار به يارانش دستور داد از حمله خودداري کنند و اهل دهانه ي کوچه ها را بسته بودند و نمي گذاشتند به مختار و ياران مختار آب برسد مگر مقدار کمي، و آن هم در هنگامي که آنها غافل بودند [1] .