پس مختار آهنگ کشندگان حسين عليه السلام و کساني که در اين امر متابعت و اعانت


نموده بودند کرد، و هر کس را که بر او دست پيدا کرد به قتل رسانيد، و بعضي فرار کرده و کوفه را ترک نمودند [1] .

علت اين اقدام مختار اين بود که مروان بن حکم چون بر شام استيلا يافت، دو سپاه را آماده کرد: يکي را به فرماندهي حبيش بن دلجة به حجاز فرستاد تا با عبدالله بن زبير بجنگند، و ديگري را به فرماندهي عبيدالله بن زياد بسوي عراق روانه نمود، و قبلا آنچه بين لشکر شام و توابين در عين الورده واقع شد بيان کرديم.

مروان به ابن زياد دستور داده بود که چون کوفه را تصرف کرد، تا سه روز غارت نموده و مال و جان مردم آن بر اهل شام مباح نمايد، ولي عبيدالله بن زياد نزديک به يک سال در بلاد جزيره ماند و مشغول درگيري بود با قيس عيلان و زفر بن حارث که هر دو از طرف عبدالله بن زبير بودند، از اين رو ابن زياد در اين يک سال نتوانست که به عراق برود.