مختار چون اوضاع را در کوفه بدست گرفت و در قصر دارالاماره مستقر گرديد، عبدالله بن کامل را فرمانده ي سپاهيان و کيسان ابوعمره را امير پاسداران خود کرد، و عبدالله بن حارث برادر مادري اشتر را امارت ارمينيه داد، و محمد بن عطارد را والي

آذربايجان نمود، و عبد الرحمن بن سعد بن قيس را بر موصل، و سعد بن حذيفة بن يمان را بر حلوان، و عمر بن سائب را بر ري و همدان حاکم کرد، و عمال و نمايندگان خود را به بلاد و اطراف اعزام نمود، و چون منازعه اي مي شد، خودش بين آنها حکم مي کرد تا اينکه چون مشاغل زياد به او اجازه ي قضاوت نداد، شريح قاضي را بر اين سمت نصب کرد، و چون شنيد علي عليه السلام او را از حکومت کوفه عزل نموده است خواست او را معزول نمايد [1] ، شريح تمارض کرد پس مختار او را عزل نمود و به جاي او عبدالله بن عتبة بن مسعود را گذاشت، او بيمار شد، مختار به جاي وي عبدالله بن مالک طائي را منصب قضاوت داد [2] .

[1] در بعضي از تواريخ آمده است مختار چون خواست شريح را به قضاوت نصب کند، گروهي از شيعيان نزد او آمدند و گفتند: او همان کسي است که بر حجر بن عدي شهادت داد، همچنين هنگامي که هاني بن عروه در حبس عبيدالله بن زياد بود و عبيدالله او را مضروب و مجروح کرده بود شريح به زندان رفت، هاني از او خواست که قومش را از آنچه بر سرش آمده آگاه سازد ولي شريح انجام نداد؛ و علي بن ابي‏ طالب او را از قضاوت عزل نموده بود. شريح چون شنيد تمارض کرد و در خانه نشست. (البداية و النهاية 295 /8).

[2] بحارالانوار 370/45.