عبدالله بن وال تميمي، مردي شريف بوده است و در عين الورده با سليمان بن صرد و ديگر توابين کشته شد (ابصار العين 14). و ابن اثير او را از جمله ي فقهاء و عباد کوفه برشمرده است (کامل 184 /4).

ادهم بن محرز يکي از فرماندهان شام بود که نيروهاي خود را براي مبارزه با سپاهيان سليمان بسيج کرد، او هنگام عصر عبدالله بن وال را ديد که اين آيه را تلاوت مي کرد (و لا تحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتا) [1] بر عبدالله حمله کرد و ضربتي بر دست او زد و گفت: گمان دارم که دوست داري در کوفه مي بودي تا دستت چنين نشود.

عبدالله گفت: بد گمان کردي، بخدا سوگند من هرگز دوست ندارم که دست تو به جاي دست من باشد، تا گناه تو عظيم و ثواب و اجر من نيز افزون گردد.

ادهم در خشم شد و بر او حمله کرد و او را به قتل رساند [2] .