سليمان بپاخاست و پس از حمد و ثناي الهي گفت: ما را صاحب عزم، سود بخشد، نه آن که با اکراه بيرون آيد؛ هر کسي دنيا را خواهد، بخدا سوگند در اين حرکت غنيمت و مالي بجز خشنودي خدا نيست، و زر و سيمي با ما نيست، تنها اين شمشيرهاست که حمايل کرده ايم و نيزه ها را در دست داريم، و جز زاد و توشه ي راه که دشمن را ملاقات کنيم؛ پس کسي که جز اين اراده اي را دارد با ما همراه نشود.

مردم گفتند: ما براي خدا بيرون آمده ايم، براي اينکه از گناه خود توبه کرده و خونخواهي فرزند دختر پيامبر را بنمائيم، و ما آماده ايم که در برابر شمشيرها و نيزه ها برويم [1] .