در سال 65 سليمان بن صرد نزد رؤساي اصحابش فرستاد و آنها آمدند و در اول ربيع الاخر [1] با وجوه يارانش خارج شدند و به نخيله آمدند.

چون سليمان تعداد اجتماع کنندگان در نخيله را اندک يافت، حکيم بن منقذ کندي و وليد بن عصير کناني را به کوفه فرستاد و آنها شعار «يا لثارات الحسين» را سر دادند، و اين دو اولين کساني بودند که اين شعار را دادند، فرداي آن روز گروهي به آنان پيوستند.

سليمان چون ملاحظه کرد که در ديوان خود شانزده هزار نفر بيعت کننده ثبت شدند، گفت: سبحان الله! فقط چهار هزار نفر از آنان گردآمدند.

به او گفته شد: گروهي نزديک به دو هزار نفر به مختار پيوسته اند.

گفت: پس بقيه کجايند؟! مگر اينان مؤمن و يا بر سر عهد و پيمان خود نيستند؟! پس سه روز در نخيله توقف کرد، نزديک به هزار نفر ديگر به او ملحق شدند، مسيب بن نجبه برخاست و گفت: کسي که قيام با ما را خوش نمي دارد، براي تو سودي ندارد، تنها کساني که با اراده آمده اند همراه تو خواهند جنگيد، پس در انتظار کسي مباش.

گفت: سخن درستي است [2] .