بازگشت

حزن عقيله


زينب کبري عليها السلام در سوگ برادر و اهل بيت خود مدام نوحه سرايي مي کرد و مي گريست و هيچگاه اشک ديدگانش خشک نشد و از شدت گريستن او کم نگرديد و زماني که به فرزند برادرش- امام زين العابدين عليه السلام- نظر مي کرد حزن و اندوهش زياده مي شد و آن مصائب دلخراش، قلب او را جريحه دار و چشم مبارکش را بسيار فرسوده نمود بطوري که بيش از دو سال پس از شهادت امام حسين عليه السلام زندگي نکرد و سرانجام روح پاکش به رفيق اعلي پيوست [1] .


پاورقي

[1] حياة الامام ‏الحسين 428 /3.