عبدالله بن مطيع [1] امام را در بين راه ملاقات کرد و عرض کرد: جانم به فداي تو


باد! عزم کجا داري؟

امام عليه السلام فرمود: در حال حاضر قصد رفتن به مکه را دارم و از خداي متعال طلب خير مي کنم.

عبدالله بن مطيع عرض کرد: به فدايت گردم، از خداي براي شما طلب خير مي کنم، مبادا از مکه بسوي کوفه حرکت کني زيرا کوفه همان شهر بد خاطره اي است که پدرت را در آنجا کشتند و برادرت امام حسن محتبي عليه السلام را در چنگ دشمن رها کردند و خود نيز با او از در نيرنگ درآمدند و او را زخم کاري زدند که نزديک بود او نيز کشته شود. در حرم و خانه ي خدا بمان زيرا تو بزرگ نژاد عربي و از مردم حجاز کسي نيست که با تو در رتبه و مقام برابر باشد، در آنجا بمان تا مردم از اطراف به گرد تو جمع گردند، بخدا سوگند که بعد از تو ما را به زنجير بردگي کشند [2] .