جندب، پيرمردي از شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام بود. ابن زياد او را نزد خود فراخواند، چون او را حاضر ساختند به او گفت: يا عدو الله! آيا تو از ياران ابوتراب نيستي؟!

پاسخ داد آري، و به خاطر آن عذرخواهي نمي کنم.

ابن زياد گفت: بايد با ريختن خون تو، خود را به خدا نزديک کنم!

جندب بن عبدالله گفت: در اين صورت خدا هرگز تو را به خود نزديک نکند، بلکه تو را از خود دور خواهد ساخت.

عبيدالله بن زياد گفت: اين پيرمردي است که عقلش را از دست داده است؛ و دستور داد تا آزادش کردند [1]

[1] مثير الاحزان 94.

آنچه از دستگيري اينگونه افراد که به دوستي و ولاي اهل ‏بيت در کوفه مشهور بودند مي‏توان استفاده کرد، اين است که کوفه مهد تشيع و مرکز شيعيان و علاقمندان به خاندان رسالت بوده است و عبيدالله از آن بيمناک بود که پس از شهادت امام حسين و يارانش شيعيان کوفه مخفيانه با هم متحد و هماهنگ شوند و بر عليه قدرت حاکم قيام کنند، لذا اينگونه دستگيريها اقدامهايي بودند در جهت پيشگيري از نهضت و قيام مردم.