سر مقدس امام
عمر بن سعد عليهماالسلام سر مقدس امام عليه السلام را در همان روز (روز عاشورا) بوسيله ي خولي بن يزيد اصبحي و حميد بن مسلم ازدي نزد عبيدالله بن زياد فرستاد! [1] پس خولي بن يزيد با آن سر مقدس به کوفه آمد و به جانب قصر عبيدالله رفت، چون درب قصر را بسته يافت بسوي خانه ي خود آمد و آن سر مقدس را زير طشتي قرار داد!
هشام مي گويد: پدرم براي من از نوار دختر مالک (همسر خولي) نقل کرد که
گفت: شب هنگام ديدم خولي چيزي را به خانه آورده زير طشت پنهان مي کند از او سؤال کردم: اين چيست؟
گفت: چيزي براي تو آوردم که هميشه بي نياز باشي! اينک سر حسين در سراي توست.
نوار گفت: به او گفتم: واي بر تو! مردم زر و سيم به خانه مي آورند و تو سر پسر دختر پيامبر؟! بخدا سوگند هرگز با تو در يک خانه زندگي نمي کنم، و از بستر برخاستم و به صحن خانه رفتم، بخدا سوگند که نوري را ديدم همانند ستون از آسمان تا آن طشت پيوسته بود و مرغان سفيدي را نيز ديدم که بر گرد آن طشت تا بامداد مي چرخيدند، و چون صبح شد خولي آن سر را نزد عبيدالله بن زياد برد [2] .
به خولي گفت آن زن پارسا:
کرا باز از پا درآورده اي؟!
که در اين دل شب چو غارتگران
برايم زر و زيور آورده اي
به همراهت امشب چه بوي خوشي ست
مگر بار مشک تر آورده اي؟!
چنان کوفتي در، که پنداشتم
ز ميدان جنگي، سر آورده اي!
چو دانست آورده سر، گفت: آه!
که مهمان بي پيکر آورده اي!
چو بشناخت سرا را، بگفت: اي عجب!
سري با شکوه و فر آورده اي
بميرم، در اين نيمه شب از کجا
سر سبط پيغمبر آورده اي؟!
چه حقي شده در ميان پايمال
که تو رفته اي داور آورده اي؟!
گل آتش ست اين، که از کوه طور
تو با خاک و خاکستر آورده اي
(نگارنده)! با گفتن اين رثا
خروش از ملايک برآورده اي [3] .
پاورقي
[1] المهلوف 60.
[2] تاريخ طبري 445 /5.
بعضي نوشتهاند: حامل سر امام به نزد عبيدالله بن زياد مردي بنام بشر بن مالک بود. و چون آن سر مقدس را نزد عبيدالله نهاد گفت:
املا رکابي فضة و ذهبا
فقد قتلت الملک الکحجبا
«مرکبم را از سيم و زر سنگين بار کن، که من پادشاه با فروشکوهي را کشتم».
ابن زياد از کلام او در غضب شد و گفت: اگر ميدانستي که او چنين است، پس چرا او را کشتي؟! بخدا سوگند چيزي به تو ندهم و تو را به او ملحق کنم. پس گردن او را بزد. (کشف الغمه 231 /2).
[3] شعر از آقاي عبدالعلي نگارنده (نگارنده) است.