چند تن از ياران امام عليه السلام بودند که از دست ستمگران مجرمي که تشنه ي ريختن خونهاي اهل بيت معصومين بودند نجات يافتند که آنان عبارت بودند از:

1- امام زين العابدين عليه السلام، و آن بزرگوار در کربلا مريض بود. شمر خواست آن حضرت را بقتل برساند، زينب عليها السلام آمد و از کشتن او ممانعت کرد [1] .

2- امام محمد بن علي الباقر عليه السلام، آن بزرگوار در واقعه ي کربلا کودکي بود دو سال و چند ماه از عمر شريفش بيشتر نگذشته بود [2] .

3- حسن بن الحسن، شرح حال او را قبلا ذکر کرديم که مجروح شد و او را به کوفه بردند و معالجه نمودند تا بهبودي يافت [3] .

4- عمر بن الحسن.

5- زيد بن الحسن.

چون اسيران را منتقل کردند اين سه نفر از اولاد امام حسن عليه السلام از جمله ي اسراء بودند [4] .

6- قاسم بن عبدالله او يکي ديگر از فرزندان عبدالله بن جعفر طيار است.

7- محمد بن عقيل [5] .

8- عقبة بن سمعان، او غلام حصرت رباب است [6] ، سپاهيان دشمن او را گرفته


و نزد عمر بن سعد آوردند، عمر بن سعد او را گفت: تو کيستي؟ عقبه بن سمعان گفت: مملوک و غلامم. او را آزاد نمودند [7] .

9- موقع بن ثمامه ي اسدي، او نيز با امام حسين عليه السلام بود و آنچه تير داشت بسوي دشمن افکند و با آنان مقاتله کرد، پس گروهي از قبيله اش آمده و او را امان دادند و نزد آنان رفت، چون عبيدالله از اين واقعه آگاه شد او را به «زاره» تبعيد نمود [8] .

10- مسلم بن رباح، او با امام حسين عليه السلام بود و آن حضرت را خدمت مي کرد و چون امام عليه السلام کشته شد او رهايي پيدا کرده و نجات يافت، و او همان کسي است که بعضي از وقايع کربلا را روايت مي کند [9] .

11- ضحاک بن عبدالله، در گذشته بيان کرديم که يکي ديگر از کساني که در کربلا کشته نشد ضحاک بن عبدالله مي باشد که مشروحأ جريان امر را ذکر کرديم.