امام عليه السلام در حالي که بر اسب خود سوار و عازم ميدان بود، کودکي را که در همان ساعت متولد شده بود نزد آن حضرت آوردند، امام عليه السلام در گوش فرزند خود اذان گفت: و کام او را برداشت، در آن هنگام تيري بر حلق آن طفل اصابت نموده و او را به شهادت رسانيد. امام حسين عليه السلام تير را از حلقوم آن طفل بيرون کشيد و کودک را به خونش آغشت و گفت: بخدا سوگند تو گرامي تراز ناقه اي (ناقه ي صالح) در پيشگاه خداي تعالي و جد تو رسول خدا گرامي تر از صالح پيغمبر است نزد خدا؛ آنگاه جنازه ي خون آلود کودک را آورده و نزد ساير فرزندان و برادرزادگانش نهاد [1] .