چون مردم مي دانستند که جنگ با امام حسين عليه السلام در حکم جنگ با خدا و پيامبر اوست، تعدادي در اثناي راه از لشکر دشمن جدا شده و فرار کردند.

نوشته اند که: فرمانده اي که از کوفه با هزار رزمنده حرکت کرده بود، چون به کربلا مي رسيد فقط سيصد يا چهارصد نفر و يا کمتر از اين تعداد همراه او بودند و بقيه به علت اعتقادي که به اين جنگ نداشتند، اقدام به فرار کرده بودند [1] .