امام عليه السلام فرزندان و برادران و اهل بيت خود را جمع کرد و بعد نظري بر آنها انداخته گريست و گفت: خدايا! ما عترت پيامبر تو محمد صلي الله عليه و اله و سلم هستيم، ما را از حرم جدمان راندند، و بني اميه در حق ما جفا روا داشتند. خدايا! حق ما را از ستمگران بستان و ما را بر بيدادگران پيروز گردان [1] [2] .

ام کلثوم عليها السلام با امام عليه السلام گفت: اي برادر! احساس عجيبي در اين وادي دارم و اندوه هولناکي بر دل من سايه افکنده است.

امام حسين عليه السلام خواهر را تسلي داد [3] .