عمرو بن قيس مشرقي گفت: با پسر عمويم بر امام حسين عليه السلام وارد شدم و آن حضرت در «قصر بني مقاتل» بود و بر او سلام کرديم، پسر عمويم به امام گفت: اين سياهي که در محاسن شما مي بينم از خضاب است يا رنگ موي شما خود بدين رنگ است؟

امام فرمود: خضاب است، موي ما بني هاشم زود سپيد مي شود؛ آيا به ياري من مي آيي؟!

من گفتم: مردي هستم که عائله زيادي دارم و مال بسياري از مردم نزد من است و نمي دانم کار به کجا مي انجامد و خوش ندارم امانت مردم از بين برود؛ و پسر عمويم نيز همانند من پاسخ داد.

امام عليه السلام فرمود: پس از اينجا برويد که هر کس فرياد ما را بشنود و يا ما را ببيند و لبيک نگويد و به فرياد برنخيزد، بر خداوند است که او را به بيني در آتش اندازد [1] .