((مرحوم آيت الله العظمي اراكي رحمة الله عليه )) از مرجع بزرگ ((حضرت آيت الله العظمي ميرزا محمد حسن شيرازي )) صاحب فتواي معروف تنباكو نقل كرد كه ايشان فرمودند:

من براي زيارت مرقد منّور(( امام حسين (ع ))) از سامرا به سوي كربلا روانه شدم ، در مسير راه به يكي از طوايفي كه در آنجا سكونت داشتند رسيدم و به آنها وارد شدم .

رئيس طايفه از من پذيرائي گرمي كرد، در اين ميان زني نزد من آمد و گفت :

(( السلام عليك يا خادم العباس ، سلام بر تو اي خادم عباس .)) من از اين جور سلام كردن متعجب شدم ، از رئيس طايفه پرسيدم اين زن كيست ؟

گفت : خواهرم است .

گفتم : چرا اينطور به من سلام مي كند؟!

گفت : علت دارد

گفتم : علتش چيست ؟

گفت : من سخت بيمار بودم به طوري كه همه بستگانم از درمان و ادامه زندگيم نااميد شدند، مرگ هر لحظه به من نزديك مي شد.

در حال احتضار بودم ، ناگهان منظره اي در برابر چشمم آشكار شد، ديدم خواهرم بر بالاي تپه اي كه جلو محلّ طايفه ما قرار دارد رفت و رو به سوي بارگاه ((حضرت عباس (ع ))) كرد با گيسوي پريشان و ديده گريان گفت :

((يااباالفضل از خدابخواه به برادرم شفا عنايت كند.)) ناگهان ديدم دو بزرگوار به بالين من آمدند، يكي از آنها به ديگري فرمود:

برادرم (( حسين )). ببين اين زن مرا وسيله شفاي برادرش نموده از خدا بخواه او را شفا دهد.

((آقا امام حسين (ع ))) فرمود:

برادرم (( عباس )) اين شخص بايد از دنيا برود، كار از كار گذشته ، باز خواهرم براي دومين بار و سومين بار از(( مولانا العباس (ع ))) تقاضاي عنايت و لطف كرد، ديدم ((حضرت عباس (ع ))) با ديده اشكبار به (( امام حسين (ع ))) فرمود:

برادرم از خدا بخواه اين بيمار شفا يابد و گرنه لقب (( باب الحوائجي )) را از من برداريد و بگيريد.

((امام حسين (ع ))) با توجهّي كامل فرمود: اي برادر خدايت سلام مي رساند و مي فرمايد:(( اين لقب برازنده وجود توست و تا قيامت پابرجاست و ما به احترام تو اين بيمار را شفا داديم .))

من سلامتي خود را باز يافتم ، از آن به بعد خواهرم به هركس كه ارادت خاصي داشته باشد و مقام نوراني او در قلبش جاي بگيرد، او را(( خادم العباس )) مي خودادن خواهرم به اين نحو مخصوص . (75)