بازگشت

دزدان قافله


((مرحوم آقا ميرزا حسن يزدي )) رحمة الله عليه از مرحوم پدرش نقل كرد: يك سالي از يزد با اموال زيادي به همراه كاروان بزرگي به ((كربلا)) مشرف شديم ، قريب به نيمه هاي شب به يك سِري از دزدان و سارقان و طريق القطّاع برخورد كرديم ، من سكّه هاي طلاي زيادي داشتم كه فوراً آنها را توي قنداقه كودك كه همين ((ميرزا حسن )) باشد، گذاشتم و او را به مادرش دادم در اين هنگام دزدان ريختند و همه را غارت كردند، ((فرياد استغاثه زوار كربلا بلند شد كه دل هر بيننده اي را مي سوزانيد و گريانش مي كرد.

مردم صدا زدند: يا ابوالفضل يا قمربني هاشم يا حضرت عباس يا باب الحوائج بفريادمان برس و گريه مي كردند.

ناگهان در آن موقع شب متوجه شديم ، سواري با اسب از دامنه كوهي كه در نزديكي ما بود.

سرازير شد، جمال دل ربايش زير نقاب بود ولي نور صورت انورش از زير نقاب همه جا را منور و روشن كرده بود، شمشيرش مانند ذوالفقار پدرش ((اميرالمؤ منين (ع ))) بود.

فريادي مانند صداي رعد و برق ، تمام صحرا را پر كرد و به سارقان و دزدان حمله نمود و فرمود: دست از اين قافله برداريد و از اينجا برويد، دور شويد و گرنه همه شما را هلاك و به جهنم مي فرستم .)) همه اهل كاروان و سارقان درخشندگي نور جمال آن ستاره آسمان ولايت را مشاهده كردند و صداي دلرباي آن حضرت را شنيدند. دزدها و سارقان فورا دست از قافله كشيدند و پا به فرار گذاشتند.

آن حضرت در همان محل كه ايستاده بودند غيب شدند.

تمام اهل قافله وقتي كه اين معجزه را ديدند همانجا تا صبح به ساحت مقدس ((قمر بني هاشم (ع ))) توسل و دعا و زيارت و روضه خواني و گريه و زاري پرداختند.

بعد كه سر اثاثيه خودشان آمدند ديدند همه چيز سر جايش است الاّ آن مقدار چيزي كه دزدها برده بودند و كنار انداخته بودند و فرار كرده بودند.

و سيدي در قافله ما بود كه سالها گنگ بود وقتي آن گير و دار و پرتوي از نور خدا وقامت زيباي پسر ((علي (ع ))) را ديده بود زبااش صلوات مي فرستاد. (65)




پاورقي

65- الوقايع و الحوادث ، 3/41 . معجزات و كرامات ، 48