در مدينه زني روسپي زندگي مي كرد كه روزي خود را از راه فاحشه گري در مي آورد و در همسايگي اين زن اغلب به عزاداري امام حسين (ع ) مشغول بودند و جمعي در آن خانه گرد هم جمع مي شدند و براي مصائب آقا سيدالشهداء(ع ) گريه مي كردند و بعد از آن مقدار غذائي كه تهيه ديده بودند به آنها داده مي شد.

در همان خانه ديگي بر روي آتش نهاده و طعام جهت جمعيت درست مي كردند از اتّفاق آتش زير ديگ خاموش شد.

زن فاحشه براي آتش زير اجاق خود به خانه آنها آمده مي بيند آتش زير ديگ خاموش شده مشغول روشن كردن آتش زير ديگ مي شود در حالي كه داشت آتش را روشن مي كرد دودي از آن برخاسته و در چشم اين زن مي رود و چند قطره اشك از چشمان او جاري مي گردد. چون آتش روشن شد مقداري از آن را برداشته به خانه خود مي برد پس از ساعتي بواسطه گرمي هوا استراحت نموده و به خواب مي رود. در عالم رؤ يا مشاهده مي كند كه قيامت بر پا شده ناگهان آتش زبانه گرفت و با غلها و زنجيرهاي آتشين او را بسته مي كشانند.

در اين وقت كه زن فرياد مي زد كسي به دادش نمي رسيد چون خواستند او را به آتش جهنم اندازند ناگهان شخصي صدا زد كه دست از او برداريد. ملائكه عرض كردند: يابن رسول اللّه اين زن فاحشه است و جميع اوقات خود را به فسق و فجور مي گذارند.

حضرت امام حسين (ع ) فرمود: بلي ولي امروز در همسايگي اش جمعي از شيعيان ما مشغول عزاداري من بودند رفته بوده آتش بردارد ديده آتش زير ديگ خاموش شده و به واسطه روشن كردن آتش چند قطره اشك از چشمانش جاري شد و قدري از دستش براي ما سوخته شده او را ببخشيد. زن از خواب بيدار مي شود فورا خود را به آن مجلس مي رساند و توبه و انابه مي كند و مؤ منه مي شود.

بله ، هر كاري كه براي امام حسين (ع ) انجام شود آقا امام حسين (ع ) منظور دارد.

و خدمت در مجالس امام حسين (ع ) باعث توبه از گناهان مي شود. مجلس حسين (ع ) مجلس نجات است . هر گنه كاري كه به مجلس امام حسين (ع ) آيد توفيق توبه پيدا مكند. (52)