((ذريح محاربي ))، وي مي گويد: محضر مبارك حضرت ابي عبداللّه (ع ) عرض كردم : از خويشاوندان و فرزندانم كسي را ملاقات نكردم مگر وقتي به آنها خبر دادم به اجر و ثوابي كه در زيارت قبر حضرت امام حسين (ع ) هست ، من را تكذيب نموده و گفتند:

تو بر حضرت جعفر بن محمّد(عليه السلام ) دروغ بسته و اين خبر را از پيش خودت مي گوئي !

حضرت فرمودند:

اي ذريح مردم را رها كن هر كجا كه مي خواهند بروند، بخدا قسم حق تعالي به زائرين امام حسين (ع ) مباهات كرده و افتخار مي نمايد و مسافر و زائر را فرشتگان مقرّب خدا و حاملين عرش رهبري مي كنند حتي حق تعالي به فرشتگان مي فرمايد:

آيا زوّار حسين بن علي (عليه السلام ) را مي بينيد كه از روي شوق و محبّت به آن حضرت و علاقه به حضرت فاطمه (عليهاالسلام ) دخت رسول اللّه (ص ) به زيارت آمده اند؟

به عزّت و جلال و عظمت خود قسم كرامت خويش را بر ايشان واجب كرده ام و ايشان را حتما به بهشتي كه براي دوستانم و براي انبياء و رسل و فرستادگانم آماده كرده ام داخل مي كنم .

اي فرشتگان من ! ايشان زوّار قبر حسين حبيب محمّد رسول من بوده و محمّد(ص ) حبيب من است و كسي كه من را دوست داشته باشد حبيب من را نيز دوست مي دارد و كسي كه حبيب من را دوست داشته باشد دوست دار حبيبم را نيز دوست دارد و كسي كه نسبت به حبيب من بغض ورزد، كسي است كه به من بغض مي ورزد و بر من واجب است كه به اشد عذاب ، عذابش نموده و به آتش دوزخم او را بسوزانم و جهنم را مسكن و مكانش قرار داده و وي را چنان عذابي كنم كه احدي از اهل عالم را آن طنكرده باشم . (43)