((محمّد بصري ))، از ((حضرت ابي عبداللّه (ع ))) نقل كرد: ((امام صادق (ع ))) فرمودند: از پدرم شنيدم به يكي از دوستانشان كه از زيارت (مقصود زيارت قبر امام حسين (ع ) است ) سؤ ال كرده بود فرمودند: چه كسي را زيارت مي كني و چه كسي را با اين زيارت اراده مي نمائي ؟ يعني : با اين زيارت قصد تقرّب به چه كسي را داري ؟ عرض كرد: مراد و مقصودم خداوند تبارك و تعالي است ، يعني قصدم تقرّب به خدا مي باشد . حضرت فرمودند: كسي كه بدنبال زيارت يك نماز بخواند و با اين نماز قصد تقرّب خدا را داشته باشد، در روزي كه خدا را ملاقات مي كند بر او نوري احاطه مي كند كه تمام اشيائي كه او را مي بينند فقط نور مشاهده مي نمايند و خداوند متعال زوّار قبر مطهّر امام حسين (ع ) را مورد اكرام قرار مي دهد و آتش جهنّم را از رسيدن به آنها باز مي دارد.

و زائر در نزد حوض كوثر مقامي بسيار مرتفع و مرتبه اي لايتناهي دارد و اميرالمؤ منين (ع ) كه در كنار حوض ايستاده اند با او مصافحه كرده و وي را از آب سيراب مي فرمايد و احدي در وارد شدن بر حوض بر وي سبقت نمي گيرد مگر پس از او و سيراب شدن او، و پس از سيراب گشتن به جايگاهش در بهشت برگشته و در حالي كه فرشته اي از جانب اميرالمؤ منين (ع ) با او بوده كه به صراط امر مي كند براي وي پائين بيايد و با او مدارا كرده تا از روي آن بگذرد و به آتش جهنّم فرمان مي دهد كه حرارت و سوزشش را به او نرساند تا وي از آن گذر كند. و نيز با او فرستاده اي است كه (ع ) آن را فرستاده اند. (10)