بازگشت

دعاي امام صادق (ع)


((معاوية بن وهب )) گفت : اذن خواستم كه بر امام صادق (ع ) داخل شوم ، به من گفته شد كه داخل شو، پس داخل شده آن جناب را در نمازخانه منزلشان يافتم ، نشستم تا حضرت نمازشان را تمام كردند، پس شنيدم كه با پرودگار مناجات نموده و مي فرمودند: بار خدايا، از كسي كه ما را اختصاص به كرامت داده و وعده شفاعت دادي و مختص به وصيّت نمودي (يعني : ما را وصي پيامبرت قرار دادي ) و علم به گذشته و آينده رابه ما اعطاء فرمودي ، و قلوب مردم را مايل به طرف ما نمودي ، من و برادران و زائرين قبر پدرم ((حسين (ع ))) را بيامرز.

آنانكه اموالشان را انفاق كرده و بدنهايشان را به سختي و تعب انداخته به جهت ميل و رغبت در احسان به ما، و به اميد آنچه در نزد تست به خاطر صله و احسان به ما و به منظور اداخال سرور بر پيغمبرت و به جهت اجابت فرمان ما و به قصد وارد نمودن غيظ بر دشمنان ما.

اينان اراده و نيّتشان از اين ايثار تحصيل رضا و خشنودي تو است ، پس تو هم از طرف ما اين ايثار را جبران كن و بواسطه رضوان احسانشان را جواب گو باش ، و در شب و روز حافظ و نگاهدارشان بوده و اهل و اولادي كه از ايشان باقي مانده اند را بهترين جانشينان آنها قرار بده و مراقب و حافظشان باش .

و شر و بدي هر ستمگر عنود و منحرفي از ايشان و از هر مخلوق ضعيف و قوي ، خود كفايت نما و ايشان را از شر شياطين انسي و جنّي محفوظ فرما و به ايشان برترين چيزي را كه در بودنشان از وطنهاي خويش از تو آرزو كرده اند اعطاءكن . و نيز به ايشان برتر و بالاتر از آنچه را كه بواسطه اش ما را بر فرزندان و اهل و نزديكانشان اختيار كرده اند ببخش .

بار خدايا دشمنان ما بواسطه خروج بر ايشان آنان را مورد ملامت و سرزنش قرار داده اند ولي اين حركت اعداء ايشان را از تمايل به ما باز نداشت و اين ثبات آنان از باب مخالفتشان است با مخالفين ما، پس تو اين صورت هائي كه حرارت آفتاب آنها را درراه محبّت ما تغيير داده مورد ترحّم خودت قرار بده .

و نيز صورت هائي را كه روي قبر ((ابي عبداللّه الحسين (ع ))) مي گذارند و بر مي دارند، مشمول لطف و رحمتت قرار بده و همچنين به چشم هائي كه از باب ترحم بر ما اشك ريخته اند، نظر عنايت فرما و دل هائي كه براي ما به جزع آمده و بخاطر ما سوخته اند را ترحم فرما.

بار خدايا به فريادهائي كه بخاطر ما بلند شده برس ، خداوندا من اين ابدان و اين ارواح را نزد تو امانت قرار داده تا در روز عطش اكبر كه بر حوض كوثر وارد مي شوند آنها را سيراب نمائي . و پيوسته امام (ع ) در سجده اين دعاء را مي خواندند و هنگامي كه از آن فارغ شدند، عرض كردم : فدايت شوم اين فقرات و مضامين ادعيه اي كه من از شما شنيدم اگر شامل كسي شود كه خداوند عزّ و جلّ را نمي شناسد، گمانم اين است كه دوزخ هرگز به آن فائق نيايد!!! به خدا سوگند آرزو دارم آن حضرت (حضرت امام حسين (ع )) را زيارت كرده ولي به حج نروم . امام (ع ) به من فرمودند: چقدر تو به قبر آن جناب نزديك هستي ، پس چه چيز تو را از زيارتش باز مي دارد؟ سپس فرمودند: اي معاويه زيارت آن حضرت را ترك مكن .

عرض كردم : فدايت شوم نمي دانستم كه امر چنين بوده و اجر و ثواب آن اين مقدار است . حضرت فرمودند: اي معاويه كساني كه براي زائرين امام حسين (ع ) در آسمان دعاء مي كنند به مراتب بيشتر هستند از آنانكه در زمين براي ايشان دعاء و ثنانمايند. (4)


پاورقي

4- ترجمه كامل الزيارات ، ص 380.