حضرت سيدالشهداء عليه السلام هنگام حركت از مدينه بسوي مكه وصيت نامه ذيل را نوشت و با انگشتري خويش مهر كرد و به برادرش ، محمد حنفيه داد.

به نام خداوند بخشنده مهربان بطور يقين حسين گواهي مي دهد كه خدايي جز الله نيست و شريكي براي او وجود ندارد و محمد بنده و فرستاده اوست كه آيين حق را از نزد حق تعالي آورد.

او گواهي مي دهد كه بهشت و جهنم حق است و روز قيامت بي گمان به وقوع مي پيوندد و خداوند متعال انسانها را از قبرها بر مي انگيزد.

بي شك من برا تفريح و خوشگذراني و اظهار كبر و فساد و ظلم از مدينه خارج نشدم بلكه جز اين نيست كه براي صلاح در امت جدم ، سفر را آغاز كرده و مي خواهم امر به نيكي و نهي از زشتي كرده و به سيرت جدم و پدرم ، علي بن ابيطالب ، رفتار كنم ؛ هر كس اين حقيقت را از من بپذيرد و از من پيروي كند، راه خدا را برگزيده و گرنه ، صبر مي كنم تا خداوند متعال بين من و اين قوم به حق داوري كند و او بهترين داوران است . برادرم ! اين وصيت من به تو است و توفيق من جز از خدا نيست و به خدا توكل كرده و ببالحسين تسعدون و به تشقون .

(72) تنها ره سعادت و خوشبختي و يا شقاوت و بدبختي شما به واسطه حسين است .