نوحه سرايي حضرت زكريا
وقتي كه حضرت زكريا (ع ) اسم حضرت محمد(ص ) و فاطمه (عليهاالسلام ) و حسن (ع ) را مي فرمود، هم و غم او برداشته مي شد و اندوهش بر طرف مي گشت ، ولي وقتي كه اسم حضرت حسين (ع ) را فرمود، گريه گلوگير او مي شد و پشت سر هم نفس مي زد.
روزي فرمود: خداوندا چرا من وقتي اسم آن چهار حضرت را مي برم با نام آنها غم و غصه ام بر طرف مي شود ولي تا اسم حسين را مي برم اشك از چشمانم سرازير مي شود.
و نفسم منقطع و هيجاني مي شود؟!
خداوند تبارك و تعالي ، حضرت زكريا را از قصه امام حسين (ع ) با خبر كرد و روضه كربلا را براي آن حضرت تعريف كرد. و به او فرمود:
كهيعص .كاف : اسم كربلااست .
هاء: هلاك عترت طاهره .
ياء: يزيد قاتل ظلم كنند بر حسين (ع ).
عين : عطش حسين (ع ).
صاد: صبر حسين (ع ) بر مصائب .
وقتي كه حضرت زكريا (ع ) اين كلمات را شنيد، سه روز درب مسجد را بست و از رفت و آمد مردم به مسجد ممانعت نمود و مشغول گريه وزاري و خواني شد. (30)
پاورقي
30- بحار الا نوار: 44، 223