بازگشت

نوحه سرايي حضرت زكريا


وقتي كه حضرت زكريا (ع ) اسم حضرت محمد(ص ) و فاطمه (عليهاالسلام ) و حسن (ع ) را مي فرمود، هم و غم او برداشته مي شد و اندوهش بر طرف مي گشت ، ولي وقتي كه اسم حضرت حسين (ع ) را فرمود، گريه گلوگير او مي شد و پشت سر هم نفس مي زد.

روزي فرمود: خداوندا چرا من وقتي اسم آن چهار حضرت را مي برم با نام آنها غم و غصه ام بر طرف مي شود ولي تا اسم حسين را مي برم اشك از چشمانم سرازير مي شود.

و نفسم منقطع و هيجاني مي شود؟!

خداوند تبارك و تعالي ، حضرت زكريا را از قصه امام حسين (ع ) با خبر كرد و روضه كربلا را براي آن حضرت تعريف كرد. و به او فرمود:

كهيعص .كاف : اسم كربلااست .

هاء: هلاك عترت طاهره .

ياء: يزيد قاتل ظلم كنند بر حسين (ع ).

عين : عطش حسين (ع ).

صاد: صبر حسين (ع ) بر مصائب .

وقتي كه حضرت زكريا (ع ) اين كلمات را شنيد، سه روز درب مسجد را بست و از رفت و آمد مردم به مسجد ممانعت نمود و مشغول گريه وزاري و خواني شد. (30)


پاورقي

30- بحار الا نوار: 44، 223