روزي ابي بن كعب نزد رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم بود كه امام حسين عليه السلام وارد شد و حضرت صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

آفرين بر تو اي ابا عبدالله ! اي زينت آسمان ها و زمين ها! ابي بن كعب پرسيد:

آيا غير از شما كسي زينت آسمان ها و زمين ها است ؟! پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود:

اي ابي ! قسم به كسي كه مرا به پيامبري مبعوث فرمود، بي گمان حسين در آسمان والاتر از زمين است ؛ در سمت راست عرش الهي نوشته اند كه او چراغ هدايت ، كشتي نجات ، پيشواي نيكي ، بركت ، عزت ، علم ، فخر و ذخيره الهي است . بدون شك خداوند متعال در او نطفه اي پاك و مبارك قرار داده و دعاهايي به او آموخته كه خواننده آن دعا را خداوند متعال با حسين محشور كرده و حسين او را در قيامت شفاعت نموده و از مشكلاتش ‍ برهاند و دين اش را اداء و امورش را آسان راه صحيح را بر او آشكار و بر دشمنان پيروز نمايد و عيبش را پوشانده نگهدارد.

بعد از درخواست ابي بن كعب ، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم آن دعا را به او آموخت و فرمود:

بعد از نماز در حال نشسته بگو: بارالها! بطور يقين به كلمه ها و پيمان گاه هاي عرش و ساكنان آسمان ها و انبياء و رسولان تو مسئلت دارم كه دعاي مرا اجابت فرمايي ؛ كار مرا دشواري فرا گرفته و از اينرو از تو مي خواهم كه به محمد و دودمان مشكلم را آسان گرداني . (19) در اين صورت بي گمان خداوند متعال كار ترا آسان نموده و الا الله را هنگام مرگ براي تو تلقين كند. (20) حسين مني و اءنا من حسين احب اللحسين سبط من الاسباط . (21) حسين از من و من از حسينم ؛ دوستدار حسين محبوب خداست ؛ حسين امتي از امت ها است .