روزي امام حسين عليه السلام نزد امام حسن مجتبي عليه السلام آمد و وقتي نگاهش به حضرت افتاد، گريه كرد و امام حسن عليه السلام پرسيد: اي ابا عبدالله ! براي چه گريه مي كني ؟ امام حسين عليه السلام فرمود: گريه ام بخاطر آنچيزي است كه بر سر تو مي آيد.

امام حسن عليه السلام فرمود: آنچه من گرفتارش خواهم شد، زهري است كه با نيرنگ به من مي خورانند و با آن كشته مي شوم و ليكن هيچ روزي چون روز (شهادت ) تو نيست اي ابا عبدالله !؛ سي هزار نفر كه خود را از امت جدمان ، محمد صلي الله عليه و آله و سلم ، دانسته و خود را مسلمان مي نامند، بر تو هجوم آورده و به كشتن و ريختن خون و هتك حرمت و اسيري خاندان و غارت خيمه هاي تو اقدام مي كنند و آن هنگام نفرين و لعنت (خدا و فرشتگان ) بر بني اميه فرود آيد و از آسمان خاكستر و خون ببارد و هر چيزي حتي حيوانات وحشي در بدرياها براي تو بگريند.

(38) من اءحبنا لم يحبنا لقرابة بيننا و بينه و لا لمعروف اسديناه اليه ؛ ، جاء معنا يوم القيامة كهاتين .

(39) كسي كه ما را نه به جهت خويشاوندي و نيكي و احسان ما به او بلكه فقط براي خدا و رسول خدا دوست بدارد، روز قيامت چون اين دو (دو انگشت سبابه در كنار هم ) با ما خواهد بود.