حاج ملا سلطانعلي، روضه خوان تبريز که از عباد و زهاد بوده است، مي گويد: در عالم رؤيا به محضر والاي حضرت امام زمان عليه السلام، مشرف شدم و عرض کردم: مولانا! آنچه در زيارت ناحيه ي مقدسه ذکر شده است که مي فرماييد: «فلأندبنک صباحا و مساء و لابکين عليک بدل الدموع دما» صحيح است؟

فرمودند: بلي! عرض کردم: آن مصيبتي که براي آن به جاي اشک خون مي گرييد، کدام مصيبت است؟ آيا مصيبت حضرت علي اکبر عليه السلام است؟ فرمودند: نه! اگر علي اکبر عليه السلام زنده بود، او هم در اين مصيبت خون گريه مي کرد!

گفتم: آيا مقصود شما مصيبت حضرت عباس عليه السلام است؟ فرمودند: نه! بلکه اگر حضرت عباس عليه السلام هم در قيد حيات بود، او نيز در اين مصيبت خون گريه مي کرد.

گفتم: لابد مصيبت حضرت سيدالشهداء عليه السلام است؟ فرمودند: نه! حضرت سيد الشهداء عليه السلام هم اگر در حيات بودند، در اين مصيبت خون گريه مي کردند.
پرسيدم: پس اين کدام مصيبت است؟

فرمودند: آن مصيبت اسيري حضرت زينب عليهاالسلام است. [1] .