روزي باديه نشيني نزد امام حسين عليه السلام آمد و گفت : روزي از جدت ، رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم شنيدم كه فرمود: حاجات خود را يا از عرب شريف و يا مولاي كريم و يا حامل قرآن و يا شخص گشاده رو بخواهيد.

و شما عرب بوده و كرامت سيرت شما و قرآن بين شما نازل شده است و پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود كه هرگاه بخواهيم به او نظر كنيم ، به حسن و حسين بنگريم .

در اينحال وقتي امام حسين عليه السلام از حاجت و مشكلش پرسيد، او نيازش را روي زمين نوشت و حضرت فرمود: از رسول كه فرمود: نيكياست .

(42) و پدرم فرمود: ارزش هر شخنيكوكاري اوست .

(43) از اينرو از تو سه سؤ ال مي پرسم ؛ اگر پاسخ دهي ، سه هميان و اگر دو سؤ ال را پاسخ دهي ، دو هميان و اگر يكي را جواب دهي ، يك هميان نقره و زر به تو مي دهم .

آن مرد قبول كرد و حضرت پرسيد: بهترين عمل كدام است ؟ او جواب داد: ايمان به خدا.

حضرت پرسيد: نجات از هلاكت به چه چيز است ؟ او پاسخ داد: اطمينان به خدا.

امام حسين عليه السلام پرسيد: زينت عبد و بنده خدا به چيست ؟ او اظهار داشت : علم و دانشي كه تواءم با حلم و بردباري باشد.

حضرت پرسيد: اگر آنرا نداشت .

او پاسخ داد: فقر تواءم با صبر و شكيبايي .

حضرت پرسيد: اگر آنرا نداشت .

آن مرد گفت : صاعقه اي از آسمان فرود آيد و او را نابود كند. در اينحال امام حسين هميان نقره و زر به او عطا فرمود. (44) من طلب رضي الناس بسخط الله و كله الله الناس .

(45) كسي كه خشنودي مردم را با خشم و غضب الهي فراهم آورد، خداوند او را به مردم وا گذارد.