کساني که امام حسن و امام حسين (ص) را بشناسند، گناهانشان آمرزيده مي شود و در روز قيامت ، به زيارت آنان مفتخر مي گردند و از آتش جهنم رهايي پيدا مي کنند؛چنانکه ابوذر غفاري گويد:

«رَأَيْت ُ رسول الله (ص) يقبل الحسين بن علي ّ بن ابي طالب (ع) و هو يقول : من أَحب ّ الحسن والحسين وذرِّيتهما مخلصاً لم تلفح النار وجهه ، ولو کان ذنوبه بعدد رمل عالج ٍ. إلاّ أَن ْ يکون ذنباً يخرجه من الإيمان ».

«ديدم پيامبر (ص) روزي حسين بن علي بن ابي طالب را مي بوسيد و مي فرمود:کسي که حسن و حسين و فرزندان اين دو را از روي اخلاص ، دوست بدارد؛ آتش جهنم صورت هاي آنها را نمي سوزاند؛ گرچه گناهان آنان به عدد ريگ هاي زير دريا باشد؛ مگراينکه آن گناه ، گناهي باشد که آنان را از دين خارج کند».

علي (ع) فرمود: «زارنا رسول الله (ص) و بات َ عندنا و الحسن و الحسين نائمان ،فاستقي الحسن ، فقام رسول الله إلي قربة ٍ لنا... فاهوي بيده إلي الحسين وبدء بالحسن فقالت فاطمة : يا رسول الله! أحبُّهما إليک َ؟ قال : لا، ولکنّه ُ استقي اَوّل مرَّة ٍ، ثم ّ قال رسول الله (ص) أنا و إيّاک وهذين وهذا الرّاقد ـ يعني عليّاً ـ يوم القيامة في مکان ٍ واحد».

«روزي ، پيامبر (ص) به ديدن ما آمد و شب را آن جا بيتوته کرد و حسن و حسين خواب بودند. هنگام شب ، حسن بيدار شد و آب خواست . پيامبر (ص) برخاست و از مشک آب آورد. حسين نيز بيدار شد. پيامبر (ص) نخست آب را به حسن داد. فاطمه (س) فرمود:مثل اين که حسن نزد تو محبوب تر است . پيامبر (ص) فرمود: نخير! بلکه اول حسن آب خواسته بود. سپس پيامبر فرمود: من و تو و اين دو ـ حسن و حسين ـ و اين که خوابيده ـ علي ـ روز قيامت در يک جا هستيم ».