في ذيل تفسير قوله : (وعلّم آدم الاسماء کلّها) قال أعرابي قصد الحسين بن علي (ع) فسلّم عليه وسأله حاجته ، وقال : سمعت جدّک يقول : «إذا سألتم حاجة فاسألوها من أربعة ، إمّا عربي شريف ، أو مولي کريم ، أو حامل القرآن ، أوصاحب وجه صبيح ، فأمّا العرب فشرفت بجدّک ، وأما الکرم فدأبکم وسيرتکم ، وأما القرآن ففي بيوتکم نزل ، وأما الوجه الصبيح فإنّي سمعت رسول الله (ص) يقول : «إذا أردتم أن تنظروا إلي ّ فانظروا الي الحسن و الحسين .»

فخر رازي در تفسير کبيرش در ذيل آيه شريفه (و علّم آدم الاسماء کلّها) گفته است : اعرابي نزد امام حسين (ع) آمد، بر آن حضرت سلام کرد، و حاجتش را طلب نمود، و به آن حضرت گفت : از جدّت رسول خدا (ص) شنيدم که مي فرمود: «اگر حاجتي خواستيد از چهار نفر بخواهيد: يا از عرب شريف ، يا از مولاي کريم ، يا از حامل قرآن ، يا از کسي که داراي سيماي روشن و چهره نوراني است . (همه اين اوصاف در شما است ،) از لحاظ عرب بودن به سبب جدّت رسول الله شريف هستي ، و از جهت کرم ؛ کرامت و بزرگواري ادب و سيره شماست . و اما از جهت قرآن ؛ کلام خدا در خانه هاي شما نازل شده است . و اما چهره نوراني ؛ من از رسول خدا (ص) شنيدم که مي فرمود: «هرگاه خواستيد به طرف من نظر کنيد،به حسن و حسين نگاه کنيد.»

اين حديث به خوبي نشان مي دهد که حضرت امام حسين (ع) و هم چنان برادرش امام حسن (ع) در نزد رسول خدا از چنان موقعيت و مقامي برخوردار بوده که نظر به چهره آنان ، نظر به سيماي مبارک رسول الله (ص) است ، و بدون ترديد هرگونه هتک و بي حرمتي به آنان هتک و بي حرمتي به رسول الله (ص) است . و در اين مورد احاديث فراواني وارد شده که در جايش ذکر خواهد شد.