عن أبي هريرة قال : کان النبي (ص) يدلع لسانه للحسين (ع): فيري الصبي حمرة لسانه فيهش ّ فقال : عينية بن بدر: ألا أراه يصنع هذا بهذا؟ فو الله إنّه ليکون لي الولد قدخرج وجهه وما قبّلته قط ، فقال : «من لا يرحم لا يُرحم .»

احمد حنبل در مسندش از ابو هريره نقل کرده که او گفته است : «پيامبر (ص) زبانش را براي حسين (ع) (در حال کودکي او) بيرون مي آورد، کودک سرخي زبان او را مي ديد، با اشتياق و سرور به او متمايل مي شد. عينيه پسر بدر که اين حالت را مشاهده کرد، با تعجب گفت : پيامبر را مي بينم که با اين بچه چه کار مي کند؟! به خدا سوگند من اولاد و فرزند دارم و صورت آنان را هرگز نبوسيده ام . رسول خدا(ص) (در جواب کلام عينيه ) فرمود: «کسي که رحم نداشته باشد مورد ترحم قرار نمي گيرد.»

اين حديث به صراحت و روشني اين مطلب را مي رساند که حضرت رسول (ص) براي خوشحالي امام حسين در هنگام کودکي او زبان مبارکش را براي بيرون مي آورد، تا فرزندش را خوشحال سازد، و هنگامي که اين عمل مورد تعجّب مردان بي رحم واقع مي شد، پاسخ حضرت اين بوده است که «کسي که بي رحم باشد، مورد ترحم قرار نخواهد گرفت .»