در زيارت جامعه آمده است که شما نماز را برپا داشتيد و بخصوص در زيارت امام حسين عليه السلام مي خوانيم که تو نماز را اقامه کردي. بنابراين امام داراي اقامه نماز مخصوصي است. امام حسين عليه السلام در آن روز چهار نوع نماز خواند: نماز شب، همان نمازي که شب عاشورا از دشمن براي آن مهلت خواست. دوم؛ نماز ظهر، به شيوه نماز خوف که به نحو خاص خودشان به جا آوردند که غير از نماز عسفان و ذات الرقاع و بطن النحل بود. آن نماز، قصر بود، اما براي بعضي قصرالقصر شد، چرا که تعدادي از آنها بين نماز شهادت رسيده، بر زمين افتادند.

سوم؛ روح نماز که برخي از اسرار، افعال، اقوال و کيفيت آن چنان است که در کتاب الصلوة آمده است. چهارم؛ نماز مخصوص آن حضرت که داراي تکبيري خاص، قرائت، قيام، رکوع، سجود، تشهد و سلام خاصي بود.

براي اين نماز آنگاه که از اسب بر زمين افتاد، احرام بست و قيام کرد. قيام او هنگامي بود که روي پا ايستاد و رکوعش آن هنگام بود که لرزان مي رفت و فرو مي افتاد و قنوت و دعايش اين بود که خدايا! منزه و بلندمرتبه اي، جبروت و قدرتت عظيم است و عذابت شديد، تو از همه بي نيازي، من عترت پيامبر تو و فرزند حبيب تو هستم. اين قوم با ما جنگيدند و به ما خدعه زدند و ما را ياري نکردند و ما را کشتند. سجده اش نيز گذاشتن چهره مبارک بر خاک بود و تشهد و سلامتش خروج روح از بدن و بالارفتن سر بر نيزه ها بود و تعقيب نمازش برخي از اذکار و تلاوت سوره کهف بود که از سر شريف ايشان آنگاه که بر نيزه بود، شنيده شد.