خداوند جل جلاله، بندگانش را بر اساس مراتب و درجات آنها مکلف فرموده و براي هر پيامبري شريعتي قرار داده است. خداي تعالي براي پيامبر (ص) دين حنيف سهل را مقرر فرموده و براي ايشان خصايص زيادي قرار داده است که به بيش از 21 خصوصيت بالغ مي شود. آنگاه براي اوصياي ايشان در مورد مربوط به امامت و دعوت به دين، احکام خاصي مقرر داشت که در صحف مکرمه ثبت گرديده و براي هر يک تکليف خاصي را وضع فرمود که آن را در کتابي که مختوم و ممهور به 12 خاتم طلا گرديد، بيان فرموده است. اين کتاب را جبرئيل قبل از وفات پيامبر براي آن حضرت آورد و گفت: اي محمد! اين وصيت تو به نخبگان اهل بيتت مي باشد. پرسيد نخبگان چه کساني هستند؟ گفت: علي بن ابي طالب و فرزندانش. آنگاه پيامبر آن کتاب را به سيدالوصيين عليه السلام داد و دستور داد که يک خاتم از آن را بگشايد و به دستورات آن عمل کند. سپس او، آن را به فرزندش حسن داد و ايشان هم خاتمي از آن گشود و طبق آن عمل کرد. سپس آن را به برادرش حسين عليه السلام داد، آن حضرت نيز آن را باز کرد و در آن ملاحظه نمود که نوشته شده است براي شهادت با قوم خارج شو که شهادت در راه خدا جز با تو براي آنان نيست و جان خود را به خدا بفروش. [1] که مراد از آن بذل جان در روز قتال است. و چون يکي از تکاليف مخصوص امام حسين عليه السلام فروش جان به خدا بوده است، مي بايست امام تمام عبادت هاي بدني و قلبي که شامل انواع و اقسام عبادات فعليه و ترکيه، چه عبادت هايي که مشترک آن حضرت و ديگران است و چه عبادت هاي مختص به خود را انجام دهد تا آن معامله با خدا محقق شود و به آن جهت سزاوار آن شود که خداوند به او هر آنچه که مي توان به مخلوقي عطا کرد، عطا کند. امام حسين آن عبادت را انجام داد و در ازاي آن مشمول الطاف خاص آشکار و پنهان خداوند گرديد.

شرح و تفصيل اين معامله و عبادت نياز به آن دارد که عبادات و اخلاق بر اساس آنچه در کتاب هاي فقهي آمده است، عنوان شود و سپس کيفيت انجام آن عبادت ها و برخي از ويژگي هاي آن يادآوري گردد.