حسين عليه السلام خصوصيت ويژه اي دارد که مورد ستايش دوست و دشمن قرار گرفته: معاويه در وصيت به يزيد امام را مدح کرده، پسر سعد در ابياتي امام را ستوده، قاتلان امام وقتي در مقابل حضرت ايستادند، او را مدح و ثنا گفتند.

شمر نيز از امام تعريف و تمجيد کرد، آنگاه که گفت: تو را مي کشم و علم و يقين دارم که پدرت بهترين کسان بود.

کسي که سر مبارک حسين عليه السلام را بر نيزه کرد و پيش پسر زياد آورد، نيز از امام حسين عليه السلام تعريف و ستايش کرد، او گفت: رکاب مرا پر از طلا و نقره کن که من سيد بزرگي را کشته ام. من کسي را کشته ام که پدر و مادرش بهترين است.

يزيد نيز در مجلس خودش، آنگاه که همسرش هند با سر برهنه و حالتي غمگين بر او وارد شد، حسين را ستود و خطاب به هند گفت: برو و بر حسين گريه و زاري کن که حسين فريادرس قريش است، پسر زياد در کشتن او شتاب کرد.

وقتي يزيد مي گويد: براي حسين گريه و زاري کنيد، چرا ساکت هستيد. پس حال کساني که در عزاي سرور جوانان اهل بهشت شيون و زاري نمي کنند، چگونه است؟!