خداوند امام حسين را در کتابش قرآن مجيد بارها مورد مدح و ستايش قرار داده است و آن حضرت را به نفس مطمئنه، کفل رحمت، والامقام ترين پدري که نيکي کردن به ايشان را امر فرموده (اما امت چقدر در حق اين پدر عظيم الشاءن نيکي کردند)، کسي که مظلومانه به شهادت رسيد، ذبح عظيم و کهيعص ستوده است و همچنين از حسين به فجر، زيتون و مرجان نام برده و در يمين عرش نوشته است:

حسين چراغ هدايت و کشتي نجات است. [1] کما اينکه خداوند در احاديث قدسي حسين را ستوده است؛ خداوند در حديثي فرموده: مبارک باد مولودي که صلوات و رحمت و برکات من بر اوست. [2] .

خداوند همچنين حسين را به نور اولياء، حجت خدا بر خلق و ذخيره براي گناهکاران توصيف فرموده است.