امام حسين عليه السلام عزمي خاص در نجات دادن بندگان از عذاب الهي داشت، و به همين خاطر سخت ترين تکاليف را برگزيد تا به درجه خاصي نايل شود که شفاعتشان درباره کساني که مستوجب کيفر شده اند، مؤثر واقع شود و اين منظور حتي دشمنان را هم در بر مي گيرد. امام براي رفع عذاب از آنها هم سعي فرمود.

حتي امام بر روي کسي که براي جداکردن سر مبارکش آمده بود، لبخند زد و او را نصيحت فرمود!

امام حسين عليه السلام آنگاه که ملاحظه فرمود نجات دادن کلي آنها از عذاب امکان ندارد، سعي کرد، عذاب آنها را کاهش دهد. کما اينکه اين قضيه درباره هرثمة بن ابي مسلم واقع شد. وقتي موعظه امام او را نجات نداد، امام حسين عليه السلام فرمود: از اينجا دور شو که ما را نبيني و صداي ما را نشنوي. امام به عبيدالله جعفي نيز همين نصيحت را فرمود.