دين براي تقدير از شهيد و تداوم راه و باور شهيد در هر لحظه از زندگي ياد و نام وي را گرامي مي دارد. دين براي پايدار نمودن نام و ياد شهيد، شهيد را در تمام شوون زندگي مطرح مي سازد.

حسين سالار شهيدان را در هيچ فرصتي از ياد نمي برد. نام سيد و سالار شهيدان در لحظه لحظه زندگي توام مي نمايد، وقتي نماز مي خواني به ياد شهيد، حتي اب مي نوشي به ياد و نام حسني مي باشد. از امام صادق روايت است که حضرت اب نوشيد، چشمان مبارکش به ياد حسين اشک آلود شد آنگاه فرمود هر کس هنگامي که اب نوشيد از حسين و اصحابش ‍ ياد نمايد و بر قاتل حسين لعن و نفرين نمايد، خداي سبحان صد هزار حسنه براي او مي نويسد و صد هزار از گناهان او را محو مي کند و صد هزار مرحله به وي درجه داده مي شود، ما من عبد شرب الماء فذکر الحسين عليه السلام و اهل بيته و لعن قاتله الا کتب الله عزوجل له ماه الف حسنه و حط عنه ماه الف سيئه و رفع له ماه الف درجه. [1] .

اين همه تاکيد براي زنده نگه داشتن ياد و نام شهيد است. زندگي آغاز و سرانجامش به نام شهيد شکل مي گيرد. که فرمود کام کودک را با تربت حسن باز گشاييد. و در قبر مردگان نيز تربت حسين بنهيد. يعني آغاز زندگي با ياد شهيد و فرجام زندگي با نام شهيد.

فرمود هر گاه اب مي نوشيد به ياد حسين باشيد در شبانه روز هر فردي به طور طبيعي چندين نوبت اب مي نوشد؟ فرمود: نماز خود را با تربت حسين به جاي اوريد در شبانه روز هر مسلمان پنج وعده نماز مي خواند. يعني لحظه لحظه زندگي به ياد حسين عليه السلام به ياد شهيد و احياي راه و نام شهيد و توسعه فرهنگ شهادت است اين تصوير دين از شهيد و شهادت است. آغاز و انجام و همراه ياد و نام شهيد است.