گر چه نوع فضايل سبطين حسن و حسين مشترک است و در کتاب امام حسن عليه السلام لگوي زندگي بسياري از اين عنوان تحقيق شده است، ليکن دريغ است که اين فضيلت هاي برجسته که آنان را مهتر و برترين همگان معرفي مي نمايند در کتاب مربوط به امام همام نيايد.

بهشتيان همه پاک و همه در سن جواني هستند. همان گونه که افراد آلوده به بهشت راه ندارند، درهاي بهشت به رخ پيران نيز گشوده نخواهد شد.

بهشت منزلگاه پاکان الهي است، و بهشتان در جوار حق مي آرمند، الي ربک يومئذ المستقر. [1] و تا انسان پاک و مطهر نگردد به جوار حق و بهشت برين راه نمي يابد.

تا انسان اندک آلودگي دارد به وادي پاکان راهش نمي دهند. انسان بايد در تلاش کند خود را به رفتارهاي الاينده آلوده نکند و اگر در دامن وي اندکي آلودگي فراهم شد، بايد فورا با اب زلال توبه شستشو دهد. و اگر نداد از راه ديگر مانند شفاعت و... و اگر نشد با عذاب و احيانا سوزاندن آلودگي پاک مي شود. در حال جان دادن، در شب اول قبر، در عالم برزخ در عالم قيامت، اگر تمام اين مراحل طي شد و هنوز آلودگي باقي باشد، در جهنم که از مظاهر و نعمت هاي الهي است، شستشو داده مي شود، و آلودگي ها پاک و زدوده مي گردد، تا به بهشت راه پيدا مي کند.

از اين بخش نتيجه فراهم است که بهشت جاي پاکان است. و نيز بر اساس ‍ رهنمودهاي وحياني چون بهشت مکاني است که انواع تلذذ و کاميابي ها به بهترين شيوه در آنجا فراهم است و چون بهترين مرحله لذت جويي و کاميابي دوران جواني است، بهشتيان همه جوان خواهند بود و در آنجا کسي نه پير وارد مي شود و نه در بهشت فرسودگي و پيري راه پيدا مي کند. دليل هاي اين ادعا در جاي ديگر آورده شده و تکرار نمي گردد. [2] .

بر اين اساس بهشتيان همه جوانند. و حسين همانند برادرش حسن سيد و سالار و برتر و مهتر جوآنان بهشت است يعني سيد و سالار همه بهشتيان است، که الحسن و الحسين سيد اشباب اهل الجنه. [3] .

از روايات متواتري است که از رسول الله (ص) درباره اين دو مهتر صادر شده است.