بازگشت

اوج حميت حسيني


نوشته اند: اباعبدالله در حملات خود، نقطه اي را انتخاب کرده بود که نزديک خيام حرم باشد. به دو منظور: يکي اينکه مي دانست دشمنان چقدر نامرد و غير انسانند و اين مقدار حميت ندارند، که لااقل بگويند ما با حسين طرف هستيم، پس متعرض خيمه ها نشويم. مي خواست تا جان در بدن دارد، تا رگ گردنش مي جنبد، کسي متعرض خيام حرمش نشود، حمله مي کرد از جلو او فرار مي کردند، ولي زياد تعقيب نمي کرد، برمي گشت، تا خيام حرمش مورد تعرض قرار نگيرند. منظور نقطه اي را مرکز قرار داده بود که صدايش به آن ها مي رسيد. وقتي که برمي گشت، و در آن نقطه مي ايستاد. فرياد مي کرد: لاحول ولاقوة الا بالله العلي العظيم فرياد حسين عليه السلام که بلند مي شد اهل بيت سکونت خاطري پيدا مي کردند. مي گفتند: آقا هنوز زنده است [1] .


پاورقي

[1] حماسه، حسيني، ج 1، ص 86