آنچه بيش تر از هرچيز در زندگي ابا عبداللّه الحسين عليه السلام خصوصاً در زمان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و از زبان آن حضرت به چشم مي خورد، اين است که در حوادث زيادي، خبر از شهادت آن حضرت به ميان مي آيد و پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم و همسران آن حضرت و اهل بيت عليهم السلام به ياد کربلا و حوادث دل خراش آن، اشک مي ريزند.

قيام و شهادت امام حسين عليه السلام نقطه عطفي در تاريخ اسلام بود؛ در صدر اسلام دو هجرت واقع شده: هجرت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم از مکه به مدينه، که براي پايه گذاري مکتب نجات بخش اسلام بوده و هجرت امام حسين عليه السلام از مدينه به مکّه و سپس به طرف کربلا، که براي حفظ آن بود.

پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم مي دانست که شهادت امام حسين عليه السلام اسلام را تا ابد حفظ مي کند؛ به همين خاطر آن حضرت بيش ترين کلامش را در معرّفي امام حسين عليه السلام و راه و روش او و شهادتش به کار گرفت.