يکي ديگر از آثار و برکات مجالس عزاداري حضرت سيد الشهدا (ع) شفا گرفتن است. به طوري که بارها ديده ايم و شنيده ايم که بعضي از عزاداران و گريه کنندگان بر حسين (ع) شفا گرفته اند.

نقل است که مرجع بزرگ شيعه مرحوم آية الله العظمي بروجردي در سن نود سالگي داراي چشماني سالم بودند که بدون عينک خطوط ريز را هم مي خواندند و مي فرمودند: اين نعمت را مرهون وجود مبارک حضرت ابي عبدالله الحسين (ع) هستم: و قضيه را چنين نقل مي فرمودند:

در يکي از سالها در بروجرد بودم، به چشم درد عجيبي مبتلا شدم که بسيار مرا نگران ساخته بود. معالجه پزشکان فايده اي نکرد و درد چشم هر روز بيشتر و ناراحتي من افزونتر مي گرديد، تااينکه ايام محرم شد. در ايام محرم آية الله فقيد، دهه اول را روضه داشتند و دسته هاي مختلف هم در اين عزاداري شرکت مي کردند. يکي از دسته هايي که روز عاشورا به خانه آقا وارد شده بود، «هيئت گِلگيرها» است که نوعاً سادات و اهل علم و محترمين هستند، در حالي که هر يک حوله سفيدي به کمر بسته اند، سر و سينه خود را گل آلود کرده و بطور بسيار رقت بار و مهيج و در عين حال با سوز و گداز فراوان و ذکري جانسوز آن روز را تا ظهر عزاداري مي کنند. آقا فرمودند:

«هنگامي که اين دسته به خانه من آمدند و وضع مجلس با ورود اين هيئت هيجان عجيبي به خود گرفته بود من هم در گوشه اي نشسته و آهسته آهسته اشک مي ريختم و در اين بين هم مقداري گل از روي پاي يکي از همين افراد گلگير برداشته و بر روي چشمهاي ملتهب و ناراحتم کشيدم، و به برکت همين توسل، چشمانم خوب شد و امروز علاوه بر اينکه متبلا به درد چشم نشدم، از نعمت بينايي کامل برخوردارم، و به برکت حضرت امام حسين (ع) احتياج به عينک هم ندارم». با اينکه همه قواي جسماني ايشان تحليل رفته بود با اين وجود تا آخرين ساعات زندگاني از بينايي کامل برخوردار بودند.