اين لقب ها ناظر به زواياي گوناگون هستند، اما همگي در محور شهادت مظلومانه شريکند، مانند: «السلام علي غريب الغرباء» که بر بحث تنهايي اصرار مي ورزد يا «السلام علي شهيد الشهداء» يا «أکرم المستشهدين » که هر دو بر جايگاه شهادتي حضرت نظر دارند در اين ميان برخي لقب ها در عين آن که اشاره اي کنايه آميز به شهادت دارند، منزلت حضرت را پس از شهادت به بيان مي نشيند: «السلام علي صاحب القبة السامية ».

البته در اين مجال اندک نمي توان بر بسياري از اين القاب متأملانه نگريست ، اما بي گمان شرط ادب و کمال آن است که معرفت جويان در اين راه نيز گامي نهند که بي ترديد هر کدام دفتري مستقل مي طلبد و پژوهشي ژرف . از اين رو، اين نوشتار با توجه به تکليف اختصار از بسياري بحث ها مي گذرد. به اميد آن که ره پويان ديگر در اين وسعت پر نشاط و طراوت خوشه اي از گل هاي حسيني بر چينند. وما از باب تيمن وعرض ادب دو شکوفه سلام را از باغ پر ريحان زيارت ناحيه بر آن صاحب تربت شافي عرضه مي داريم : «السلام علي من جعل الله الشفاء في تربته ، السلام علي من الاجابة تحت قبة ».