امام صادق (ع) فرمود: «حسين در نزد پروردگارش... به زائرانش نظر مي کند. او نگاه مي کند که چه کسي براي آن حضرت گريه مي کند، پس براي او طلب آمرزش کرده و پدرانش را مي خواند تا براي آن زائر دعا کرده و طلب آمرزش و مغفرت نمايند. سپس امام (حسين) مي فرمايد: اگر زائر من مي دانست که خدا چه چيزي براي او عطا مي فرمايد شادي او بيشتر از جزع و بي تابي وي مي گرديد». [1] .

و امام حسين (ع) فرمود: «هر کس مرا در زندگانيش زيارت کند، پس از مرگش بازديدش خواهم کرد». [2] .