سنت ها همان برگ ها و شاخه هاي تغذيه کننده درخت دين اند. اگر آن ها بخشکندو از بين بروند، حيات دين نيز دچار اختلال و در پايان مرگ مي شود. از همين روست که امام با تأکيدي فراوان به بصريان آنان را به کتاب وسنت مي خواند: «أنا ادعوکم إلي کتاب الله وسنة نبيک فإن السنة قد اميتت و البدعة قد اُحييت » چرا که فرهنگ سنت شکني و بدعت گذاري خود سنتي گشته بود و اين بود که بايستي ، سنت ها باز مي گشت يا دست کم ياد آوري مي شد تا درخت دين پرطراوت بماند و مؤمنان در سايه سار آن به امنيت و سعادت روزگار بگذراند. واين همان چيزي است که به ما مي آموزد، در برابر کمترين انحراف از سنت ها و گشوده شدن دروازه بدعت ها بياشوبيم تا هستيمان ، بر باد نرود و زيارت لقلقه زبانمان نگردد، که مي گوييم : «وسننت السنن وأطفأت الفتن ودعوت إلي ارشاد»