جهاد، براي جلب خشنودي پروردگار، برقرار ساختن عدالت اجتماعي، حمايت از کساني که در معرض فريب و گمراهي قرار گرفته اند، بر چيدن بساط شرک و بت پرستي از محيط جامعه ي انساني و اجراي دستورهاي خداوند، جايز، بلکه واجب است:

(و قاتلوهم حتي لا تکون فتنة و يکون الدين لله فان انتهوا فلا عدوان الا علي الظالمين). [1] .

با آنان بجنگيد تا ديگر فتنه اي نباشد و دين مخصوص خدا شود. پس اگر دست برداشتند، تجاوز جز بر ستمگران روا نيست.

امام حسين عليه السلام درباره ي علت قيام خود مي فرمايد:

و من با کفايت ترين فرد براي ياري دين خدايم و اين که شريعت او را عزيز کنم و در راه خدا جهاد کنم تا نام خدا بلند و پرآوازه باشد.