سکونت در بهشت
امام باقر (ع) فرمود: «هر مؤمني که در سوگ حسين (ع) اشک ديده ريزد، به حدي که بر گونه اش جاري گردد، خداوند او را ساليان سال در غرفه هاي بهشت مسکن مي دهد». [1] .
و نيز امام صادق (ع) فرمود: «هر کس درباره حسين (ع) شعري بخواند و گريه نمايد و يک نفر را بگرياند، بهشت براي هر دوي آنها نوشته مي شود. کسي که حسين (ع) نزد او ذکر شود و از چشمش به مقدار بال مگسي اشک آيد، اجر او نزد خداست و براي او جز به بهشت راضي نخواهد شد». [2] .
و نيز فرمود: «هر کس که در عزاي حسين (ع) بگريد يا ديگري را بگرياند و يا آنکه خود را به حالت گريه و عزا درآورد، بهشت بر او واجب مي شود» [3] .
پاورقي
[1] بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 44 ص 293.
[2] وسائل الشيعه، شيخ حر عاملي، ج 10 ص 397.
[3] داستانهاي شگفت، آيت الله شهيد دستغيب، ص 9.