هر آنچه را که خدا آفريد؛ براي اين خاندان و چونان تحفه اي از آن ايشان بود.

حسين (ع) که فرزند علي و نواده پيامبر اکرم (ص) رحمت عالميان است ؛ به تصريح پيامبر، شفيع اين امت مي باشد. اين حاکي از سخاوت و مهرباني آل کساء به پيروان ايشان است .

پس اگر ما نعمتي را در دستان خود احساس مي کنيم ؛ بايد بدانيم که وامدار چه کساني هستيم .

اين مطلبي است که مي توان آن را در جاي جاي متون روايي ديد. از جمله در زيارات حسين (ع) اشاراتي کافي بدين موضوع رفته است . آنجا که مي فرمايد:

«آسمان به سبب شما باران مي باراند و زمين به خاطر شما درخت مي فشاند. و درختان از برايتان به بار مي نشيند».

اين جملات به مثابه کنايه اي است از بيان اين حقيقت که ، ايشان واسطه هاي فيض الهي و سبب اتصال خاک و افلاک هستند. و شايد بتوان گفت که اينان روحي دميده شده ، در کالبد وجودند.