نقل است که روزي حضرت سيدالشهداء عليه السلام سوار بر اسب از محلي عبور مي کردند. در راه چند فقير بينوا و بيچاره را ديدند که بر روي کهنه عبايي بر خاک نشسته و تکه هاي خشک نان در دست دارند و مي خورند. آنها همين که چهره ي نوراني امام عليه السلام را ديدند گفتند:

«اي پسر رسول خدا! بفرما و از اين غذا بخور!»

امام عليه السلام فورا از اسب پياده شد و کنار آنها آمد و با کمال تواضع در کنار آنها بر خاک نشست و با آنان از نانها ميل فرمود و آنگاه اين آيه شريفه را تلاوت فرمود:

«انه لا يحب المستکبرين» [1] .

«همانا خداوند متکبران را دوست نمي دارد.»

سپس فرمود:

«اي دوستان! من دعوت شما را پذيرفتم. اينک نوبت



\cf2 [ صفحه 29]



شماست که دعوت مرا اجابت نماييد. امروز براي نهار به منزل من تشريف بياوريد.»

فقيران خاک نشين دعوت امام عليه السلام را پذيرفتند و همراه آن حضرت به طرف خانه حرکت کردند.

امام عليه السلام خدمتکار خانه را فرمود:

«هر چه را از غذا در خانه، ذخيره کرده اي براي اين مهمانان بياور.»

پس سفره اي رنگين ترتيب داد و به اين ترتيب پذيرايي خوبي از ايشان به عمل آورد. [2] .



\cf2 [ صفحه 30]