آزادي کنيز
انس بن مالک گويد:
«در حضور امام حسين عليه السلام بودم، ناگاه کنيز آن حضرت وارد شد و يک شاخه ي گل به آن حضرت هديه کرد.»
حضرت عليه السلام شاد شد و به او فرمود:
«تو را در راه خدا آزاد ساختم.»
من عرض کردم: «او تنها يک شاخه ي گل که چندان ارزشي ندارد به خدمت شما آورد، شما او را به خاطر همين، آزاد کردي؟!»
فرمود: «خداوند ما را چنين تربيت فرموده، آنجا که فرموده است:
«و إذا حييتم بتحية فحيوا باحسن منها او ردوها»
«هر گاه کسي به شما تحيت گويد، پاسخ او را بهتر دهيد يا لاأقل همانگونه پاسخ دهيد.» [1] .
\cf2 [ صفحه 27]
آنگاه امام عليه السلام فرمود:
«کمال الجود بذل الموجود»
«نهايت بخشش اعطاي تمام دارائي هاست.»
و آن کنيز جز آن شاخه ي گل مالک چيزي نبود.» [2] .
پاورقي
[1] سورهي نساء، آيهي 86.
[2] بحارالأنوار، ج 44، ص 195.